12. Alphen aan den Rijn – Leiden (30,3KM)
De trein uit Utrecht reed niet verder van Alphen aan den Rijn, dit is dan mijn motivatie om eindelijk weer eens een stuk van het Limespad te gaan bewandelen. Ik begin zo vroeg als mogelijk op deze warme zaterdag, de temperaturen zullen boven de dertig graden gaan uitkomen.
Dit een een wandeling die lang is en in deze wandelroute als je off road gaat, dan ga je off road. Je loopt hier door de polder en het kan dus nat zijn. Er is in het verleden wel eens een wandelaar weggezakt die door hulpdiensten eruit getrokken moest worden dus wees gewaarschuwd. Vertrouw je een afslag niet, loop dan gewoon door, je komt vanzelf weer weer op het pad uit.
Ook goed om te weten is dat bepaalde routes afgesloten zijn tussen 1 maart en 15 juni of zelfs tot in juli. Dus deze wandeling loop je idealiter na 15 juni, tijdens een moment dat het al eventjes een tijdje droog is.
Door de polder, over drassige paden, geasfalteerde wegen, en door jonge boompjes die het verdienmodel zijn in de regio. De bomenkwekers kom je hier goed tegen. Ik zie het bordje Klein Giethoorn, maar vergeet in eerste instantie af te slaan. Ik was even half afwezig half aanwezig in mijn hoofd, dus een paar stappen terug en op naar Klein Giethoorn. Het is overigens een B&B in deze polder maar het hoekje daar is wel mooi. Veel kleine kanaaltjes, een grote plas en een Nederlandse molen. Er waren gelukkig geen busladingen vol toeristen en ik heb ook geen bootje gezien hier. En dat terwijl het daar dan juist wel de dag voor was.
Bij de Oostvaart aangekomen moet je eigenlijk de keuze maken, ga ik verhard doorlopen naar rechts en op de Galgweg naar links (dan blijf je veilig en verhard) of kies ik voor wat avontuur, dan ga je je links. Ik ga links, en steek bij een bruggetje de oostvaart over, links van mij licht een sluisje voor plezierbootjes. Die moet je overigens zelf bedienen. Op het Oostvaartpad is een afslag naar rechts gemaakt het weiland in. Boeren in de omgeving hebben op veel plekken boerenpaden gecreëerd, waar je als wandelaar welkom bent, maar er eigenlijk verder geen voorzieningen zijn gemaakt voor je. Zo is dit stuk onder de dijk erg drassig (zelfs op deze dag nog) en bovenop de dijk is het welliswaar harder maar daar staan dan net schapen te staan. Een hele grote kudde. Een opperschaap komt stoer naar mij toe gelopen en vlak voor we elkaar tegenkomen stop ik, en dat doet het Schaap ook. We kijken elkaar en het gaat nu blijkbaar om wie de grootste heeft. Ik maak een kleine veweging, het Schaap schrikt en rent weg, dus doet de rest dat ook ik doorstap.
Uiteindelijk kom ik letterlijk in de achtertuin van een boerderij uit, en dat terwijl ik de route volg. Het is dan ook wel de bedoeling maar het voelt heel dubbel. Tof dat je legaal mag landlopen maar je voelt je toch wel ongemakkelijk. Een compleet boerengezin met aanhang zit aan tafel, buiten in de schaduw, mensen kijken mij raar aan, dus ik zeg maar op z’n Gronings: MOI! en ik word netjes teruggegroet. Waar ik vandaan kwam is gesloten geweest tot 15 juni voor wandelaars dus ik denk dat ze weer even moeten wennen aan vreemden.
Op de Galgweg aangekomen, links het erf van de boerderij af, is het de drukke weg oversteken. Deze weg heet Gemene Weg, dus ik zie dat maar als een waarschuwing. Het is een stukje doorlopen tot de volgende uitdaging. We lopen nu op de Vierheemskinderenweg, rechts ergens gaat de HogeSnelheidsLijn onder je door, geen idee waar precies, en rechtdoor lopend, de wielrenners ontwijken, is direct na een scherpe bocht naar rechts een afslag naar links. Ons nieuwe avontuur, waar ik pas aan het eind een bord zag (zie er niet aan het begin heeft gestaan) dit hier een stukje natuurgebied is dat voor wandelaar van 1 maart tot 1 juli is gesloten. Afijn, het is wel een mooi pad en ik heb geen broedende dieren gezien die ik tot last had kunnen zijn maar kwam wel weer een kudde schapen tegen op een smalle weg met aan weerszijden een sloot en hier gebeurde exact het zelfde. Een opperschaap kwam voor me staan, en schrok van toen ik een klein pasje naar voren zette, rende weg, en de rest volgde.
Ben je er al klaar mee? Nou na dit avontuur een stukje geasfalteerd weg, en op de Nieuweweg is wederom een boerenpad inbegrepen in het Limes Pad. Hier kun je overigens prima rechtdoor lopen als je er geen zin in hebt, dan ga je aan het eind weer naar rechts en zit je weer op het pad. Maar ga je wel naar links, dan loop je 7 of 8 weilandjes door, waar afhankelijk van het seizoen wat graseters staan. Ik had op één van de weilanden een grote kudde koeien staan. Die zijn eigenlijk best wel indrukwekkend groot. Koeien zijn geen schapen, die blijven gewoon staan en kijken jou ‘leeg’ aan. Precies bij het kleine bruggetje dat er voor de wandelaars is aangebracht stonden er twee. Ik kon er ook niet eventjes langs. Dus ik stopte, keek ze aan en gaf met mijn armen aan waar ik langs wilde lopen, en gaf aan dat de koeien een stapje op zei moesten doen. En dit deden ze, ze snapten mijn non-verbale communicatie en maakten gewoon ruimte. Wat een beesten.
Aan het eind van de tocht door verschillende weilandjes stonden er nog drie bij het laatste hek maar die waren wat proactiever en lieten een looppad vrij. Snel het dorp in, we zijn inmiddels al in Zoeterwoude-Dorp. Waar gelijk een Amstel vrachtwagen voor mijn neus langs kwam. Dit is ook best wel een schattig dorpje, geen treinstation, dat is een groot minpunt, maar wel schattige huisjes en idem straatjes.
We zijn inmiddels aangekomen in Leiden, het randje, het Polderpark Cronesteyn, één van de grotere parken van Leiden. We volgren het Rijn-Schiekanaal maar maken verderop een kleine omweg om ook het Archeologisch Park Matilo te bezoeken. In het begin van onze jaartelling hebben de Romeinen hier een fort gebouwd: castellum Matilo. Dat ligt nu onder het park verborgen. Om toch iets van het Romeinse verleden zichtbaar te maken, is een park aangelegd. Middelpunt is het fort. De hoge aarden wallen met wachttorens wekken het bijna tot leven. Mooi park wat ooit in de (verre) toekomst weer opgegraven kan worden, maar tot die tijd ook het zien waard.
Verderop, na het park, raak ik de route kwijt. Tenminste, ik raak de kleurmarkering wit-rood kwijt. En mogelijk is de route op papier gewijzigd maar dat heb ik niet gezien. Ik loop verder met mijn GPX bestand maar ik kom over een behoorlijke afstand geen kleurmarkering tegen en moet ook zeggen dat de route hier niet bepaald spannend is.
Het brengt mij wel waar ik wezen wil, namelijk het mooie Leiden. Ik vind dit nog altijd wel een prachtige stad, met een goede balans tussen toeristen en Nederlanders. Het is op deze warme zaterdag behoorlijk druk, maar niet zo chaotisch druk als in Amsterdam. Voor als je nog wat kracht over hebt kun je bij een van de oudste burchten van Nederland, de Burcht van Leiden, de klim naar boven maken. Je wordt beloond met prachtige uitzichten, dat wel. Blijf je liever lager op de grond, dan lopen we gewoon het rondje om de burcht.
Door de oude stad, smalle straatjes en fantastisch aanbod van winkeltjes lopen we naar het Rijksmuseum van Oudheden, dit is een must-visit als je meer over de oude Romeinse geschiedenis te weten wilt komen. Ik voel mij hier op het moment te vies voor (de 30 graden zijn inmiddels bereikt, mijn water is op, en ik zweet de laatste druppen uit), dus zet dit op mijn binnenkort-doen-lijstje. Wel loop ik over het terrein van de museum door naar het station van Leiden Centraal.
Altijd een goed excuus om terug te komen in Leiden, voor het museum, voor de stad, voor de kroegjes en natuurlijk nog de laatste etappe die gelopen moet worden, van Leiden naar Katwijk.