Op derde kerstdag stap ik op de trein van Arnhem naar Basel. Deze rechtstreekse trein rijdt keurig op tijd en aangezien ik royaal ben geweest met mijn overstap stap ik op het eerste station in Basel, Basel Badischer Bahnhof, uit. Dit station valt onder Duits gezag en als je naar buiten loopt kun je nog zien waar men vroeger de controle van documenten en goederen uitvoerde. Vanaf Badischer Bahnhof is het kleine 3 kilometer lopen naar aan de andere kant geleden Basel SBB station.
De Rijn splits de stad Basel in tweeën. Tussen de vijf bruggen waar je de Rijn kunt oversteken varen ook nog eens pontjes. Ik neem de Personenschifffahrt naar Basler Münster. Dit bootje vaart op de kracht van de stroming en zal zonder motor de oversteek maken. Een mooie manier om Basel te zien ook.
Via Basler Münster loop ik naar het station Basel SBB waar de trein naar Milaan al langs het perron staat en zoek ik mijn plek op. ‘s avonds kom ik aan in Milaan en per metro en bus kom ik aan in een buitenwijk waar ik bij een aardige CouchSurfer op de bank mag slapen. Couchsurfing is groot internationaal gastvrijheidsnetwerk waarbij je kunt verzoeken om een slaapplaats of deze zelf kunt aanbieden. Het is vooral bedoelt om van elkaar te leren (elkaars culturen/gewoontes) en wederzijds respect tonen. Ook kan het worden gebruikt om in contact te komen met andere reizigers en locals. Bijvoorbeeld door een bijeenkomst/borrel/event bij te wonen. Zelf gebruik ik CouchSurfing al heel wat jaren, voornamelijk om een slaapplaats aan te bieden en voor het bijwonen van events als ik solo-trips maak.
De CouchSurfer nodigt mij uit om samen te eten en een drankje te drinken (het zijn tenslotte Italiaanse tijden) en na de nodige gesprekken is het tijd om te slapen. In een logeerkamer staat een bedje voor me klaar en na een niet zo productief nachtje krijg ik wel in de ochtend een ritje in zijn cabrio aangeboden. Ik word bij een metrostation afgezet en overhandig de CouchSurfer nog wat stroopwafels als dank. We nemen afscheid en zoals dat vaker gaat, je bent tijdelijk goede vrienden en daarna gaat het leven weer door.
Nachttrein naar Catania
Deze dag heb ik nog te besteden om Milaan te ontdekken. Het is bijzonder druk in het centrum en mijn idee om de Kathedraal van Milaan te bezoeken valt in het water. Ik maak een flinke wandeling en loop naar Castello Sforzesco en het bijbehorende park. Ondertussen open ik de CouchSurfing app en zet de hangout optie aan. Andere CouchSurfers kunnen je dan een berichtje sturen om samen iets te ondernemen zoals een wandeling, tour, hapje eten etc. Met twee andere CouchSurfers loop ik wat rond door het park en de stad en drinken we bij een hostel waar één van de CouchSurfers werkt een lokaal biertje. Meer mensen sluiten aan, we spelen een spelletje en opeens bedenk ik mij dat ik nog een nachttrein moet halen en bovendien mijn tas voor 20 uur moet ophalen bij het bagageloket op Milaan Centraal Station. Ik sprint naar de metro, onder begeleiding van de CouchSurfer die al enkele jaren in Milaan woont en mij de snelste route wijst en kom 20 minuut voor vertrektijd op het station aan. Snel het juiste loketje zoeken en net op tijd kan ik mijn tas nog in ontvangst nemen. Met nog 15 minuut op de klok loop ik snel naar een supermarkt om wat eten en drinken te kopen voor deze lange reis. Aangekomen in de hal geeft het bord aan dat mijn trein vertraging heeft. Dit loopt op tot meer dan een uur, achteraf gezien was de haast dus overbodig.
De geplande vertrektijd was 20:10 maar rond 21:30 uur rollen we dan het station uit. Ik heb een solo-compartiment met een en reis helemaal naar Catania. Geplande aankomst een dag later om 14:30 uur. Ik eet wat en drink een biertje en ga op het bed liggen. Ik word nog een keer wakker als we in de buurt van Rome zijn en de keer erop als ik mijn ogen open rijden we langs de kust. Ergens in de buurt van Sapri, waar we dan ruim 2,5 uur achter op schema lopen. Als de steward in de gaten heeft dat ik wakker ben krijg ik een ontbijtje van hem met het allerbelangrijkste, een koffie, eeuh ik bedoel espressootje. Toch maar bedelen voor een extra shot.
Als de trein uiteindelijk aankomt bij Villa San Giovanni begint het nog leuker te worden. We staan best lang stil langs het perron, blijkbaar hebben we door de vertraging de boot gemist. Als de volgende boot aan de kade ligt komt de trein in beweging. We gaan vooruit, achteruit, vooruit, achteruit, het zagen is begonnen. De trein wordt in stukjes gehakt en op de boot gezet. Per vier rijtuigen is er een spoortje beschikbaar op de boot. Hoe gaaf is dat! Met trein en al de boot op. Als eenmaal alles op z’n plek staat mag je de trein verlaten en kun je een rondje lopen, naar de cafetaria gaan en gebruik maken van proper sanitair. Gelukkig heb ik mijn treinsleutel meegenomen deze vakantie, want een andere manier om je compartiment af te sluiten is er niet in deze trein.
Catania
Als de boot de zeestraat van Messina is overgestoken begint het zaagproces weer opnieuw. Van de trein wordt weer één geheel gemaakt. Dan rijdt de trein naar station Messina, waar de trein weer opnieuw wordt gesplitst en een deel wordt omgerangeerd naar het naastgelegen spoor. Een deel gaat naar Palermo toe (rechtsom), en een deel gaat naar Catania/Siracusa toe (linksom). Ondertussen is de vertraging opgelopen naar zo’n 3,5 uur. En iets na 18:00 uur komt de trein aan in Catania, mijn bestemming. Eind december en de temperatuur is prettig. De vertraging ben ik zo vergeten, al denkend aan de mensen in Nederland die massaal aan het bibberen zijn. Op naar mijn accommodatie in het centrum, met uitzicht op de Etna.
Na het inchecken, in de buurt op verkenning gegaan en als snel geconstateerd dat Catania een levendige stad is. Ik ontmoet een groepje vrienden die met elkaar op vakantie zijn en ze nodigen mij uit om een biertje te drinken. Ik maak kennis met Birra Messina Cristalli Di Sale. Terwijl ik het biertje probeer in te checken op Untapped en uit te zoeken wat het is, legt een Italiaan mij uit dat het biertje zeezoutkristallen bevat en met traditionele brouwtechnieken tot stand is gekomen. Echt een uniek en Siciliaans biertje. Ik check het biertje in en zie dat het van Heineken is, en vertel het de Italiaan. Die begint te proesten en te schelden want dat kan niet waar zijn. Hij pakt ook zijn telefoon en begint nog harder te vloeken. Ondanks dat dit biertje prima smaakt heeft het toch ineens een nasmaak, de nasmaak van Heineken.
De dag erna met de nodige kilometeres stappen sluit ik nog aan bij een Free Tour, om nog meer stappen te gaan maken. Ik doe nog een poging om naar de zee te lopen maar dat loopt stuk, een drukke autobaan en industrie liggen in de weg. ‘s Avonds loop ik via een weggestopt pizzarestaurant terug naar mijn accommodatie. De pizza smaakt overheerlijk, maar dat kan ook niet anders in Italië. De dame van de pizzeria vraagt mij veel persoonlijke vragen en geeft mij nog een vaste-klanten-kaart. Voor de volgende keer. Catania ligt ook zo lekker om de hoek, dus ik neem het kaartje met liefde aan. Helaas kan ik het bij terugkomst niet meer terugvinden.
Palermo
Het is de laatste dag van het jaar en vandaag trein ik van Catania naar Palermo. Ik loop het perron op maar er is geen trein en er staan ook geen mede reizigers, ergens kriebelt er wat in mijn onderbuik. Ik kijk wat om mij heen en vooral naar het voorplein waar net een grote witte touringbus komt aanrijden. Een vrouw van de Italiaanse Spoorwegen heeft mij zien staan en komt mij vertellen dat er werkzaamheden zijn aan het spoor. Ook al heb ik niet zo lang geleden nog een treinticket gekocht, toch werden de werken niet gecommuniceerd. Rekening houdend met een vertraagde aankomst in Palermo stap ik in de bus. De chauffeur knalt dusdanig hard door dat we zelfs een half uur voor geplande aankomst van de trein in Palermo zijn.
Eerder heb ik al via CouchSurfing gezien dat er een NYE-event is in Palermo waar zo’n 15 anderen aangegeven hebben zich bij aan te sluiten. Er is een meeting-point en tijd en verder weet ik niks. Ik check in bij het hotel dat ik voor één nacht gereserveerd heb en de medewerker daar vertelt mij dat ik op nieuwjaarsdag om 09:30 uur uitgecheckt moet zijn. Ik loop naar het meeting point toe en tref daar al de organisator aan. Een dame van Sardinië, die mij aankijkt alsof ik van een ander planeet kom. Zij met haar 1m45 en ik met mijn 1m96. We drinken een kop koffie en hebben een goede klik, al snel komen er meer en meer mensen bij. We zitten op een terras, in de buitenlucht, oudejaarsavond, het is niet koud. Wat een goed idee om hier heen te gaan bedenk ik mij nog.
We doen snel wat boodschapjes, halen wat goedkope champagne, en spreken met de rest van de groep af om rond 22 uur pizza te gaan eten. Het is gezellig, er wordt veel gelachen en gepraat als iemand besluit om de tijd te raadplegen. 23:45 uur en we moeten nota bene nog een plek vinden om het nieuwjaar te gaan vieren. Op oudejaarsavond om 23:45 uur nog in een restaurant zitten, probeer dat maar in Nederland.
Het lukt ons allemaal maar net, om 23:59 uur komen we op een mooi plein bij een kroeg met een privé feest. We wensen elkaar allemaal HAPPY NEW YEAR en de meesten bellen even hun directe naasten op. In de kroeg worden we toegelaten maar de muziek is niet echt geweldig. De groep splitst en we gaan met zo’n 10 mensen naar een andere locatie. We duiken in een kroeg, met leuke mensen, leuke muziek en goed bier. Ik sta te dansen alsof ik 18 ben en enkele uren later voel ik letterlijk een bezem tegen mijn voeten aanduwen. Ik word de kroeg uitgeveegd. De laatste keer dat ik dat meemaakte was ik de barman die een ander de kroeg uitveegde. Met een ondertussen lege telefoon, geen idee van waar ik ben, en de totaal niet verkenning van Palermo zoek ik behoorlijk aangeschoten mijn hotel op, die ik overigens bij toeval passeer. Ik duik op mijn bed en 3 uur later gaat de wekker. Nog 30 minuut voor ontbijt en een douche. Exact op het uitchecktijdstip lever ik mijn sleutel in en loop naar de kust toe. Gelukkig vertrekt mijn nachttrein terug naar Milaan al om 12:30 uur uit Palermo. Ik haal ergens koffie, probeer te ontnuchteren door het inhaleren van zeelucht en rust nog wat na op een bankje in een park onder een palmboom.
Op het station aangekomen staat de trein klaar, en blijkbaar ben ik dusdanig ik slechte staat dat ik eerst door de politie wordt staande gehouden, later door de conducteur die alle reisdocumenten wil zien, en direct na vertrek nog een keer door een andere conducteur. Maar gelukkig komt daarna ‘mijn’ steward mij begroeten. Hij spreekt geen Engels, maar heeft een allervriendelijkste glimlach op zijn mond en maakt duidelijk dat hij ziet in welke staat ik ben en klapt mijn bed open. Ik ben hem dankbaar!
Ik doe een dutje, en als we weer het boot-proces doen pak ik nog wat frisse lucht mee. Spijtig genoeg is de cafetaria op het schip gesloten dus nog voordat we uitgerangeerd zijn lig ik al te slapen. Rond 8 uur ‘s morgens word ik wakker en met nog twee uur te gaan krijg ik mijn ontbijtje geserveerd. Dit keer met extra koffie, omdat ik het wel kon gebruiken denk ik. En een Italiaanse krant.
De trein komt te vroeg aan in Milaan en daar stap ik over op de trein naar Zurich. Ik kan zelfs nog een trein eerder halen door onze vervroegde aankomst. Ik sta keurig te wachten op de conducteur om te vragen of het okay is als ik een trein eerder mee ga, en de conducteur die drie minuut voor vertrektijd komt aansjokken gaat akkoord. Een kwartier later staat hij naast mij met zijn pinapparaat. Of ik even 20 euro wil betalen omdat mijn ticket niet geldig is. Ik vertel hem nog dat ik een geldig ticket heb, maar krijg terug dat die voor de volgende trein is en dat ik wel op het in-the-middle-of-nowhere stationnetje mag uitstappen als ik wil. Ik bedank hem vriendelijk, betaal de twintig euro, en door mijn hoofd gaan een aantal scheldwoorden. Wat voor ongeschikt object ben je dan, als je zo met der eiziger omgaat. anyway, het tripje is om te ontspannen en niet om gespannen te raken. In Zurich stap ik over op de trein naar Stuttgart en daar overnacht ik nog, in dit geval ook weer bij een CouchSurfer, waarmee ik ‘s avonds nog een hapje ga eten en een drankje drink. De dag erop in de middag vertrek ik weer terug naar Nederland.
Reisdatum: 27 december 2021 tot 3 januari 2022