08. Bunnik – De Meern (25,2KM)
Bunnik ligt eigenlijk best wel praktisch ten opzichte van natuur en stad en toch, als je er zo op een zondagochtend doorheen wandelt oogt het als een verlaten boeren dorp. Enkele huizenblokken staan achter hekken, ramen zijn ingegooid en als er niet snel een sloophamer doorheen gaat stort het vanzelf wel in. Het verderop gelegen oude Dorpskerkje ziet er stukken beter uit. Het is een van de eerste bakstenen kerken van Nederland en dateert uit de 12e of 13e eeuw. Achter de kerk ligt het Jaagpad.
Over dit pad loop ik Bunnik uit. Het zonnetje komt voorzichtig tevoorschijn, net zoals veel wandelaars met hond, wandelaars zonder hond, hardlopers met hond en hardlopers zonder hond. Het is bijzonder druk hier, en zeker voor het moment van de dag (zondagochtend). Ongeveer 50% van de passanten groet terug, de rest klaagt ongetwijfeld over de individualisering van de maatschappij. Verderop staan wat camouflagetenten opgesteld en drie vissers zijn de dag aan het plukken. Het zijn drie potige mannen, die mij na het vriendelijk teruggroeten, ook bedankt voor het groeten. Het is blijkbaar nogal ongebruikelijk in Bunnik om terug te groeten en vriendelijk te zijn. Geen idee of Eddy Zoëy ooit eens in Bunnik is geweest mijn zijn oude televisieprogramma Nu we er toch zijn, maar het zou ongetwijfeld mooie televisie zijn geweest.
De Rijn kronkelt door, nou ja, het heet dan ook de Kromme Rijn hier, dus dat klopt wel. Ook Kasteel Rhijnauwen heeft hier een mooi plekje veroverd. Ongetwijfeld een stukje geschiedenis, maar wij verlaten de Kromme Rijn en wandelen verder over het Bunkerpad. Wederom een stukje geschiedenis. Dit pad verbindt het Fort/kasteel Rijnauwen met het Fort bij Vechten in Bunnik. en het voert je dwars door de weilanden en langs de bunkers. Nou’ja, bunkers, het waren vroeger groepsschuilplaatsen onderdeel van de oude Hollandse Waterlinie.
Door het plaatsje Vechten (hou het rustig), het spoor overstekend, onder de snelweg door, kom je uit bij het Hollandse Waterliniemuseum en Fort Vechten. Het fort ligt binnen grachten en is zo’n 17 hectare groot. Best goed bewaard gebleven, en mooi om hier doorheen te (mogen) wandelen. Achter het fort loop je over het Romeinse castellum Fectio. Het was een van de grotere Romeinse forten langs de Neder-Germaanse Limes.
We lopen nu Utrecht binnen en via wat pittoreske straatjes, bijzonder hofjes, stadsparken, steegjes en grachten en natuurlijk de Dom komen we uit bij het centraal station. Dit zou ongetwijfeld en mooi eindpunt geweest zijn (en dat kan je natuurlijk prima zelf beslissen) maar ik loop nog even door. Ik steek de sporen over via de Moreelse brug en steek het drukke Westplein over. In mijn geval was het pad langs de Timorkade afgesloten maar parallel via de Leidseweg kan ook gelopen worden (wie weet spot je nog wel wat guldens). In het Molenpark struikel ik over bakfietsen en kinderwagens. Men noemt dit een oase van rust in de stad, maar ik heb er een ander woord voor. Het resulteert in snel doorstappen, want verderop ligt er een aantrekkelijker stuk groen op ons te wachten.
Langs de rand van park Oog in Al, langs de Leidse Rijn, naar het Amsterdam-Rijnkanaal toe. Daar steken we het kanaal over via de Dafne Schippersbrug. De nieuwe buurt Leidse Rijn is helemaal aan het opbloeien en er wordt nog flink gebouwd. Deze nieuwe brug maakt de stad Utrecht goed bereikbaar. Via het wat oudere buurtje is De Meern bereikt. Ondanks dat De Meern eigenlijk wel is opgeslokt door de stad Utrecht, heeft het nog een eigen status van woonplaats. Gelukkig trekken de stadsbussen zich daar niks van aan en is er uitstekend en snel OV-verkeer naar het Centraal Station.