17: Spaubeek – Sint-Pietersberg (29,4 KM)
De laatste loodjes wegen het zwaarst. Vandaag lopen van van Spaubeek naar de Sint-Pietersberg. Langs de autosnelweg A76 loopt een klein pad, dat volgen we een klein stuk om er vervolgens snel afstand van te nemen. We lopen immers ook voor de rust. We komen langs de grindgroeven, diepe groeven en sporen van zand- en grindwinning en lopen door naar het dorpje Tersjtraote. In Terstraten lopen we langs schilderachtige en fotogenieke boerderijen in allerlei bouwstijlen bij de Haasdallerweg een overdekt puthuisje. Iets verderop bij Klein Haasdal lopen we langs enorme watertoren gebouwd in de stijl van de Amsterdamse School. Het is de moeite waard om je camera mee te nemen dus.
We lopen een klein stuk door Valkenburg heen. Ondanks dat Valkenburg geliefd is onder veel mensen gaan we er vandaag weinig van zien. Maar de route zelf verveelt absoluut niet, we lopen door de heuvels naar Maastricht met prachtig uitzicht over de wijde omtrek. Zo ook bij Bemelen waar het genieten is door alleen al om je heen te te kijken. Dit zuid-Limburgse landschap is toch ook wel betoverend hoor.
En voor je het weet loop je Maastricht bij Scharn binnen, we lopen door richting het treinstation en zien de Koepelkerk al opdoemen. Deze monumentale kerk valt mij altijd wel op, het is namelijk ook goed zichtbaar vanaf het treinstation en is toch een dan een soort herkenningspunt geworden. Natuurlijk steken we de Maas over door gebruik te maken van de Sint Servaasbrug. Deze 13e-eeuwse stenen boogbrug is wereldberoemd en wordt ondertussen beschouwd als de oudste brug van Nederland. De brug werd tussen 1280 en 1298 gebouwd in opdracht van het kapittel van Sint-Servaas. De brug is erg degelijk, tijdens WOII en de bevrijding is de brug opgeblazen maar de schade kon toch redelijk snel gerepareerd worden.
Snel door naar de Sint-Pietersberg, de Sint-Pietersberg is maar liefst 100 meter hoog. Een passant (local) noemt het dan ook liever het Sint-Pietersplateau. Sinds 2023 heeft het Pieterpad een herkenbaarder eindpunt (of beginpunt). bij de ENCI-groeve in Maastricht, met prachtig uitzicht daarop, is nu een soort ‘monument’. Voor ons is het Pieterpad uitgelopen en volgen de laatste meters ‘berg’afwaarts naar de kroeg voor een goed glas koud bier.
De route van het Pieterpad werd tussen 1978 en 1983 voor het eerst gelopen – en dus bedacht – door de vriendinnen Toos Goorhuis-Tjalsma en Bertje Jens uit Groningen. We hebben genoten van de door jullie bedachte route!